Irem
Z Wikipedia
Irem, Iram, często określany jako Irem o tysiącu filarów (arab. إرَم ذات العماد Iramu ḏāt al-`imād) - zaginione miasto na pustyni Ar-Rab al-Chali, w dzisiejszym Omanie. Miasto istniało od III tysiąclecia p.n.e do początków naszej ery, słynęło z pałaców i świątyń o pozłacanych kolumnach.[1] Głównym partnerem handlowym Iremu była Ebla w Syrii. Mieszkańcami Iremu byli ludzie z plemienia 'Ad, przez Ptolemeusza zwani Ubarytami.
Według Koranu (11:50-60; 89:6-8) Iram został zniszczony ponieważ jego mieszkańcy, zajmujący się okultyzmem i oddający cześć kamiennym bożkom, nie nawrócili się pomimo ostrzeżeń proroka Huda. Również w biblijnej Księdze Rodzaju, "Iram" jest imieniem wodza Edomitów. Warto zauważyć, że imiona w genealogiach Starego Testamentu są zazwyczaj nazwami ludów lub krain.
Uczeni zachodni uważali Irem, wspominany w opowieściach Beduinów i na tabliczkach klinowych, za miasto mityczne, zanim jego ruiny zostały odkryte przez angielskiego archeologa Nicholasa Clappa.
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ Nigel Groom, Frankincense and Myrrh, Longman, 1981, p. 81