Mikrofalowe promieniowanie tła
Z Wikipedia
Mikrofalowe promieniowanie tła, promieniowanie reliktowe – rodzaj promieniowania o rozkładzie termicznym energii, czyli widmie ciała doskonale czarnego o temperaturze 2,7249-2,7252 K[1]. Maksimum gęstości energii przypada na długość fali 1,1 mm. Promieniowanie to jest pozostałością po wczesnych etapach ewolucji Wszechświata i okresie rekombinacji elektronów przez protony, czyli przez najbardziej obfity w Kosmosie wodór. Niemal nie oddziałuje z cząstkami materii, wypełnia Wszechświat. We wczesnych stadiach ewolucyjnych Wszechświata materia i kwanty promieniowania oddziaływały ze sobą, będąc w stanie równowagi termodynamicznej. Temperatura materii i promieniowania była bardzo wysoka, stąd też Wszechświat na tym etapie otrzymał nazwę gorącego Wszechświata. Temperatura promieniowania reliktowego daje możliwość oszacowania, że pierwotna materia powinna zawierać około 75% 1H oraz 25% 4He (w przeliczeniu na masę), co dość dobrze zgadza się z przyjmowaną obecnie obfitością obu tych pierwiastków w przestrzeni kosmicznej.
Historia badań
W 1965 roku amerykańscy astronomowie Arno Allan Penzias i Robert Woodrow Wilson, podczas obserwacji radiowych tła nieba w długości fali ok. 3 cm, wykryli istnienie "cieplnego promieniowania", odpowiadającego temperaturze równej 3 K. Spostrzeżenie zostało potwierdzone w zakresie długości fal od 0,6 mm do 60 cm.
W pierwszych miesiącach roku 2003 opublikowano nowe wyniki pomiarów niejednorodności promieniowania tła, z satelity WMAP. Najważniejszym wynikiem jest oszacowanie z dużą dokładnością wieku Wszechświata oraz proporcji między materią świecącą i ciemną. Badania promieniowania tła dostarczają bardzo cennych informacji na temat procesów jakie zachodziły w młodym wszechświecie – takich jak powstawanie gwiazd i galaktyk.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ dla porównania neutrinowe promieniowanie tła ma temperaturę 1,95 K
| ||||||||||||||||||
bn:মহাজাগতিক অণুতরঙ্গ পটভূমি বিকিরণzh-min-n