Planowanie przestrzenne
Z Wikipedia
Planowanie przestrzenne jest głównym instrumentem polityki przestrzennej. Dotyczy co najmniej trzech poziomów integracji zjawisk społecznych - miasta (gminy), regionu i kraju. Współcześnie planowaniem obejmowane są także ponadnarodowe całości, co wyraża się we współpracy np. w ramach krajów nadbałtyckich czy rozmaitych regionów europejskich. Im wyższy poziom złożoności struktur społecznych i gospodarczych, tym większa skala trudności w godzeniu interesów różnych podmiotów i harmonizowaniu interesów w życiu społecznym i w gospodarce na poziomie mikro, mezo i makro.
Spis treści |
Założenia Planowania Przestrzennego
Sens planowania przestrzennego:
- kierowanie zdarzeniami
- porządkowanie - ład przestrzenny
- koordynacja i regulacja/sterowanie
- osiąganie określonych celów
- rozwiązywanie problemów
- ochrona dobra publicznego
- łagodzenie konfliktów
Cele planowania przestrzennego - akcent na:
- jakość życia
- racjonalność użytkowania terenu
- wartość przestrzeni urbanistycznej
- wartość nieruchomości
- aktywności gospodarcze
- konkurencyjność przestrzeni urbanistycznej
- równoważenie/harmonizowanie rozwoju
Systemy Planowania Przestrzennego w Europie
Tabela zawierająca główne organizacje, kraje zaangażowane i datę publikacji
Zobacz Również
- Architektura
- Geografia
- Urbanistyka
- ISOCARP International Society of City and Regional Planners
Linki Zewnętrzne
- CEMAT - Europejska Konferencja Ministrów odpowiedzialnych za Planowanie Regionalne
- EJSD - Europejska Publikacja o Planowaniu Przestrzennym
- ESPON - Europejski Portal Obserwacyjny Rozwoju Przestrzennego
- Planum - The European Journal of Planning
- VASAB - Inicjatywa Planowania Przestrzennego Rejonu Morza Bałtyckiego VASAB
Przypisy
- Karwińska Anna, Gospodarka przestrzenna, uwarunkowania społeczno-kulturowe, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008
- Zuziak K. Zbigniew, O tożsamości urbanistyki, Wydawnictwo PK, Kraków 2008