Definición y significado de honing

Voor de gelijknamige plaats in Norfolk, zie Honing (Norfolk).

  Honing en brood

Honing (of verouderd: honig) is een natuurlijke zoetstof die door honingbijen wordt gemaakt. De hoofdingrediënten zijn bloemennectar, afscheidingsproducten van levende plantendelen, of uitscheidingsproducten van plantensapzuigende insecten op levende plantendelen. Deze grondstoffen bevat diverse suikers, mineralen en sporenelementen. De bijen veranderen de nectar in honing door er enzymen (diastase, invertase, katalase) aan toe te voegen en door het overtollige vocht van de nectar te laten verdampen.

Er zijn volgens de wet verschillende soorten honing te onderscheiden (zie bijvoorbeeld: Belgisch staatsblad, KB van 19 maart 2004) naargelang de oorsprong (bloemenhoning, nectarhoning, honingdauwhoning) of de wijze van productie en/of presentatie (raathoning, brokhoning, lekhoning, slingerhoning, pershoning, gefilterde honing). Eveneens wordt vastgelegd in de wet wat onder bakkershoning wordt verstaan (industrieel gebruik wegens mogelijke afwijkingen).

Smaak, geur, kleur en consistentie (hardheid of loperigheid) van honing variëren naar gelang van de soort bloemen waaruit de nectar is gewonnen: er bestaan bijvoorbeeld lindehoning, lavendelhoning, rozenhoning, klaverhoning en heidehoning. Dennenhoning is een typische vorm van honingdauwhoning. Lentehoning zoals acaciahoning is meestal stroperiger door de grote hoeveelheid fructose die erin zit. Naarmate het seizoen vordert zal de honing meer glucose bevatten en een vastere consistentie hebben.

Baby's onder een jaar kunnen uit voorzorg het beste nog geen honing eten. Het maag- en darmstelsel van zuigelingen tot 12 maanden is nog niet volledig ontwikkeld en daardoor nog instabiel. Het kan niet uitgesloten worden dat er sporen van Clostridium botulinum, die overal voorkomen, ook in honing aanwezig zijn. In een enkel geval zouden deze sporen zuigelingenbotulisme kunnen veroorzaken.

Sommige honingsoorten bevatten sporen van maltose, dextrine, melizitose, turanose en sporadisch pentose (ribose, arabinose, xylose, lyxose).

• Heidehoning bevat benzoëzuur van de struikhei
• Oude honing bevat oxaalzuur
• Gegiste honing bevat alcohol en furfural (C₅H₄O₂) en furfurol (C₅H₆O₂)

Honingdranken met alcohol zijn mede en tej.

  Antibioticum

Honing staat bekend als natuurlijk antibioticum. Dit komt onder andere door de hoge concentratie aan suiker en het voorkomen van waterstofperoxide, dat door een suikerafbrekend enzym in de honing wordt aangemaakt. Verder bevat honing ook een antibacteriële proteïne, die ook een functie in het afweersysteem van bijen vervult.

Honing wordt in het menselijk lichaam te snel afgebroken om daar als antibioticum te kunnen werken. Op de huid zou hij echter wel soelaas kunnen brengen.^[1] Er wordt tegenwoordig om die reden dan ook klinisch onderzoek gedaan naar het gebruik van honing ter bevordering van de wondgenezing. ^[2][3][4]

  Culturele betekenis

Honing heeft in veel culturen een zuiverende betekenis vanwege zijn zoetheid. In het oude China was honing al bekend als zoetmiddel in de brede zin van het woord; het was dan ook een symbool voor seksueel genot. Ook in Indiase mythen speelt honing een belangrijke rol.

  Houdbaarheid

Pure honing bederft nauwelijks. Er is honing gevonden in Egyptische koningsgraven die nog geschikt was voor consumptie.^[bron?]

Meer mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Honey op Wikimedia Commons.